Beyaz serçeler gibi kanat çırpardı yüreğim.
Karanlık odalarımın içine ışık girerdi.
Kapılarım başlardı sana doğru açılmaya.
Bir hoşgeldin tebessümü oluşurdu yüzümde.
Saçlarının kokusu sarmalardı evimi.
Ardından zihnimde hayat bulan sevgimi.
Kolları açık bir şekilde bana doğru koşardı neşen.
Mutluluk güneşinin oluşturduğu gölgelerin,
Ardından saklanan ılımlı bakışların,
Getirirdi yanı başıma gökyüzündeki güzellikleri.
Sonrasında ise kendi içindekileri.
Bulutlar gibi hafifleyen müziklerde,
Artık kendimle olan mücadelemde,
Toz pembe gelirdi yaşamak.
Uykunun seni düşünürken sarmalamasıyla,
Mutluluk gözyaşlarıyla doluyordu teknem.
Yeni bir umutla açardım yelkenlerimi,
Gönlündeki denizlere ulaşmak adına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder