Palet

Yalnız denizdeki dalgalar sevdi beni.
Fırtınalı bir gecenin sabahından,
Akşamına kadar.
Boğuk seslerin kraliçesi olan rüzgar,
Beklenmedik bir savaşta sarıldı bana.
Paletindeki tüm renkler karışmış bir ressam gibi,
Ağlıyordum beyaz tuvale karşı.
Görünmeyen büyük resim için,
Vücuduma fırça darbeleri atıyordum.
Hangi rengin hangisinin üstünde olduğunu,
Hiçbir ressam tahmin edemezdi.
Gün geçtikçe artan hiddetim,
Ne zaman şarap içsem beni selamlardı.
Onu tanımadan kaldırmışım kadehimi.
Aynaya bakmadan çizmişim kendimi.
Kraliçe bana kızdığı her vakit,
Paletimdeki renkleri götürürdü sonsuzluğa.
Bir daha hiç görülemeyeninden bir sonsuzluktu bu.
Beni sevmiş dalgalar ise,
Böyle günlerde cesedimi alıp,
Götürdü uzaklara.