Ruh Çığlıkları

Yakarışların arz edildiği,
Karanlığa kucak açan bir boşluğun köşesinde,
Ruh çığlıkları etrafımı sarmıştı.
Yokluğun yalancısı olan bitik beden,
Bırakacakken kendini yeryüzüne,
Mahluk bir kimse tarafından çekiliyor varlığa.
Korkunun etrafını sardığı o köşesiz yer,
Ruh çığlıklarının ev sahipliğini yapıyordu.
Zincirlerinden kurtulmayı reddeden bir köle misali,
Olduğu yerde gerçeklikle konuşuyordu o bitik beden.
Sigaranın külleri gibi etrafa dağılan  düşünceleri,
O dumanı soluyan herkesi ölüme davet ediyordu.
Zamanın kudretini yok sayan ruhlar,
Bir kez daha hayat uğruna bir tören düzenlediler.
Kafamın içinde dolaşan her bir anının,
Bir gerçekliği vardı.
Ruh çığlıklarının kaynağı olan o diyar,
Bir kurban daha bulmuştu.
Ruhum için yakılmış tüm canlar,
Mezarlarından dirilip tekrardan geldiler yanıma.
Hayatı bir kez daha yaşatmak adına.