Korsan

Gölgelerimin ışıktan kaçtığı bir gecede savrulurken,
Gözlerimi alan bir yansımaya tutulmuş bedenim.
Biraz dalgalı lakin huzurlu bir kenarda,
Ellerime çiviler çakan bir kadın vardı karşımda,
Kirli düşüncelerin tutsaklığını betimleyen.
O sessiz ve çaresiz kum taneleri,
Gözlerimi yokluğa yumduğum her vakit,
Beni geleceğimden alıkoyuyorlardı.
Bunu reddederek taş atmıştım denizime.
Gönül yolculuklarından harabe olmuş gemilerim.
Karanlık beni vurduğu zaman,
Yelkenlerini indirirlerdi bir hüzünle.
Dalgalar cesedimi çiğnerlerdi.
Balıklar beni gömerledi o soğuk zeminin altına.
Gökyüzünden aşağıya ağlayan bulutlar,
Bana kızdıkları an anlamıştım yalnızlığımı.
Zihnimde hayat bulan sevdalar,
Geçmişin derinliklerinde boğulmuşlardı.
Tavan aralarından yere damlayan kanlar,
Ellerimden tutarlardı beni.
Anılarım bir çizik atmıştı sahil kenarına.
Dalgaların kapatamadığı türden bir çizikti bu.
Korsanlar geçerlerdi cesedimin üstünden,
Hayal korsanları denirdi onlara ne olduğu bilinmeden.
Fırtına alıp götürürdü cesedimi,
Bir oraya bir buraya,
Ta ki bir güzel beni yakana dek.