Dalgalar

Geçmişin öğreticiliği yanında,
Acının verdiği zevk bu ruh için anlamsız.
Hayatın gizleri arasında yapayalnız kalmışım.
Her gece aynı sokaktan yürüyor ruhum,
Bir amaç gütmeden yeni bir farklılık arıyor.
Birkaç melodinin arasında sıkışıp kalan bilincim,
Beni yokluğa doğru itiyor mecburmuşum gibi.
Sonu gözükmeyen o karanlık basamakları her çıkışımda,
Ruhum daha çok acı çekmeye başlıyor.
Siyah ve beyazdan oluşan hayallerim,
Bu bitmek nedir bilmeyen yağmur için,
Sadece birer damladan ibaret.
Karşısında bulmuşum kendimi yokluğun aynasında.
Kalakalmış ruhum yalnızlığın karşısında.
Duvarlara çizilen birkaç resim hayatımı anlatır olmuş.
Kimin çizdiği bile bilinmeyen o değersiz çizgiler,
Zincirlerimin anahtarı olmuş.
Karşıma çıkmaya devam eden insanlar,
Bu bilmecenin birer parçası olmuşlar.
Başıma bir balyoz darbesi gibi inen düşünceler,
Kaybolmuş yıkık dökük bir odanın içinde.
Bu gecenin habercisi olan yalnızlık çığlıkları,
Yeniden tırmalayacak kulaklarımı bir şey söylemek istercesine.
Yaralı sokaklardan her geçişimde,
Bir kez daha seveceğim yokluğu.
Düşüncelerin değerini kaybettiği o yerde,
Değersiz bedenim kendisi sergileyecek.
Yeniden bir değer kazanabilmek adına.
Bırakacağım kendimi hiddetli dalgaların ortasına,
Ve boğulacağım yeniden doğmak adına.